عجولانه پیروز شدند
nasharat@ariana-afghanistan.com و یا info@ariana-afghanistan.com
۲۰۲۴/۰۳/۱۴
«عجولانه پیروز شدند.»
یادداشت مترجم: مجلۀ “شپیگل” به تأریخ ۲۵ نومبر، سال ۲۰۰۱م، مصاحبه ای را با “جانتن ایال (Jonathan Eyal) “، متخصص نظامی برتانوی، که درست ۴۹ روز از جریان عملیات “سینتکوم” و”متحدان” آن علیه “القاعده” و “طالبان” می گذشت، انجام داده و به تأرخ ۲۶ نومبر، بدست نشر سپرده است. روز نشر، که پنجاهمین روز عملیات بوده است، با یک روز قبل از تدویر کنفرانس “بن” (۲۷ نومبر ۲۰۰۱م تا ۵ دِسمبر همانسال) مصادف شده است. مجله، متن مصاحبه را در یک گزارش مفصل منتشر ساخته که در عین حال درین روز موضوعات زیادی در منابع دیگر نشر شده است. منجمله اطلاعیهٔ «سوت ایشیا» به چشم می خورد که از “افتتاح سفارت روسیه” در همان روز ۲۶ نومبر نیز خبر می دهد.
در پایان تصویری که طیارهٔ حامل مأموران آنکشور را در فضای عمارت «سفارت» نشان می دهد، می خوانیم: «”روسیه” به صحنۀ افتضاح شوروی بر می گردد.»
درین خبر هم چنان از آدرس “پوتین” تذکر داده می شود که گویا گفته است ، ۱۲طیارۀ نظامی حامل وسایل و افراد به میدان هوائی نظامی “بگرام” پرواز نموده، تا با پاک کاری “ماین ها” راه کابل را صاف کنند. همچنان در تبصره های دیگر هم در آن روزها، گفته می شده است، که سفارت باید مستیقماً از زبان “برهان الدین ربانی” بشنود که در “بن” چه می گذرد. بدینترتیب گزارش دست “اول” را داشته باشند. در عین حال گفته شده است، که تقاضای “جمهوری اسلامی افغانستان” از حکومت روسیه این بوده است که “برهان الدین ربانی” را به حیث رئیس جمهور، بشناسد. علاو ازین گزارش و مصاحبه، در سرمقاله های متعدد “شپیگل” در آن روز مطالب فروان بدست نشر سپرده شده است. درین مصاحبه اظهاراتی هم صورت گرفته است، که حال پس از مدت بیش از ۲۳ سال، علایم چندی از بازی های ممکن و احتمالی، سرپوشیده، می تواند، حدس زده شود. درین مقدمه، از سرمقالۀ شماره ۴۸ نیز یاد می کنیم که تأریخ ۲۵ نومبر بر آن، نشانی شده است و عنوان را «جنگی ها، از “پیرل هاربورگ” نامیده می نویسد: « در افغانستان تعلیم دیده اند، از “امیرات” تمویل شده و در “هامبورگ” آمادگی گرفته است. به حیث پیلوت تروریست به امریکا رفته، و رد پای فروان به جا مانده است. درین میان محققان تصویر دقیقی از هستۀ ترور در آلمان را جمعبندی کرده اند – طرزالعمل جدیدی را هم گشوده اند.»
حال، به متن مصاحبه نظر می اندازیم، که قبلاً یاد شده است:
« “جانتن ایال” (Jonathan Eyal) متخصص نظامی برتانوی در بارۀ وضعیت افغانستان بعد از متلاشی شدن طالبان»، از جانب “مایکل سونتهایمر” (Michael Sontheimer)، ۲۵ نومبر ۲۰۰۱م، “دیر شپیگل”، شماره ۴۸)
“شپیگل”: « آقای “ایال”، چرا حاکمیت – طالبان چنین زود از هم پاشید؟»« “ایال”: طالبان، قسماً به عنوان یگانه قوت سازمانیافته در کشور متحمل گردید، که قسماً بوسیلۀ ترور حاکمیت داشته اند. لیکن حال انسانها، واهمۀ آنها را از دست داده اند.» « “شپیگل”: لیکن این تنها کافی نبوده است.»
“ایال”: « طالبان هم دیده اند، که هیچ شانسی، علیه امریکائی ها ندارند. لهذا ترجیح داده اند که در مناطق پشتون نشین در جنوب، عقب نشینی کنند.»
“شپیگل”: « پس جنگ بمب های ایالات متحدۀ امریکا که از آن خیلی انتقاد صورت گرفته بود، مؤفقیت داشت؟»
“ایال”: «این امر، اقلاً روحیۀ جنگی های طالبان را خراب کرد.»
“شپیگل”: « آیا طالبان حال یک جنگ “گوریلائی” را آغاز خواهند کرد؟»
“ایال”: «آنها تلاش خواهند کرد، و برای سالها در جنوب به عنوان تهدید وجود خواهند داشت. افغانستان همیشه یک شرق وحشی (یاغی) بوده است.»
“شپیگل”: « فروپاشی طالبان چه اثری بر پاکستان دارد؟»
“ایال”: «پاکستانی ها بزرگترین بازنده ها، هستند. آنها در انتظار یک حکومتی در [افغانستان] بوده اند، که در آن اکثریت پشتون ها حضور می داشتند. به جای آن، اتحاد شمال عجولانه پیروز شد.»
“شپیگل”: «آیا القاعده سرکوب شده است؟»
“ایال”: « القاعده قبل از همه یک حرکت است، به جای اینکه یک سازمان باشد. پس از آغاز جنگ در افغانستان، بازهم در انتظار یک حملۀ بزرگتر تروریستی بوده اند. لیکن خوشبختانه، هیچ چیز واقع نشد. شاید القاعده را ما، بیشتر از حد، تخمین کرده باشیم.»
“شپیگل”: «”بن لادن” چقدر مهم است؟»
“ایال”: « برای تحریک انسان به خود کشی، به یک رهبر با جذابیت نیازمند است. گرچه، با “بن لادن”، به هیچ صورت “تروریزم” نا پدید نخواهد شد. لیکن هیچ کسی دیگر مانند او ، درین زمان، همچو تجلی و تشعشع ، ندارد.»
“شپیگل”: « انتظار شما از کنفرانس “بن” چیست؟»
“ایال”: « زیاد نه. در آنجا، فقدان یک رهبر جدی و با نفوذ پشتون دیده می شود.»
” شپیگل”: « بدین سبب صدای شدید قرچ قرچ دندان، در اتحاد ضد – ترور محسوس است.»
“ایال”: « صحیح است. برتانوی ها می خواهند قطعات جنگی را عاجل بفرستند، تا از ارسالی های کمکی حفاظت شود، و از آنچه هم ممانعت صورت گیرد که، اتحاد شمال کاملاً مستحکم در کابل جا نگیرد.» (بر خلاف این هدف، آنچه رخ داد، که عامل تمام بدبختی ها از فساد اداری بی مثال گرفته تا سائر چور و چپاول و فریبکاری ها،شناخته شده است: مترجم)
“شپیگل”: « امریکائی ها چه می خواهند؟»
“ایال”: « اعمار مجدد افغانستان در حال حاضر برای آنها بطور کلی مطرح نیست. نخست می خواهند تا “بن لادن” را خاموش سازند. (اینکه تا چه حد حقیقت داشته بوده باشد، مورد سؤال است: مستخد مین آنها، حال گله دارند که گویا در « بن» برای آنها، وعده داده شده بوده باشد، که دروغ مطلق ثابت شد. مترجم) امریکائی ها طبیعتاً درین مشاجره بر ضد برتانوی ها، جلو خواهند رفت.»
“شپیگل”: « آیا امریکائی ها دوباره افغانستان را فراموش خواهند کرد؟»
“ایال”: « مشورۀ خوب برای آنها بوده می توانست، که خود آنانرا در کار طولانی تر ، مؤظف نگهدارند. لیکن فاصلۀ توجه امریکائی ها، کوتاه است. وقتی حال میلیاردها کمک اعمار داده می شود، من خیلی شک دارم.»
“شپیگل”: « “بوش” به چه عقیده است، وقتی می گوید که افغانستان نخست یک آغاز است؟»
“ایال”: « به هر صورت، نه اینکه در قدم بعدی عراق مورد حمله قرار خواهد گرفت.» (با وجود آنکه در صف متحدین “واشنگتن” اختلاف نظر وجود داشت، مثلاً “آلمان”، باز هم، صورت پذیرفت: مترجم)
« “شپیگل”: پس چه؟»
“ایال”: « برای “بوش” مسئله اینست که جنگ حقیقی علیه “تروریزم”، با پولیس و خدمات مخفی، برای انظارعامۀ امریکا، از مدت ها مانند “بمب ها چندان “تحریک کننده” (Sexy) نیست “. نباید فراموش شود که جنگ کنونی باید همچنان به یک انتقام و هم به واهمه ایجاد کردن، خدمت کند.»
ختم ترجمه (مصاحبه: “مایکل سونتهایمر”)
برای ارتباط، لطفاً به آدرس های ذیل با ما در تماس شوید
nasharat@ariana-afghanistan.com و یا info@ariana-afghanistan.com
به استناد مادۀ ۲۰میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، تبلیغ برای جنگ و ترغیب و دعوت به نفرت نژادی، مذهبی، زبانی و هرنوع دیگر آن، که منجر به خشونت و زور گردد، از نشرات ممنوعه محسوب گردیده ، اقبال نشر نخواهد یافت.