به مناسبت روز خجستۀ مادر

nasharat@ariana-afghanistan.com و یا info@ariana-afghanistan.com

۲۰۲۴/۰۵/۱۲

به مناسبت روز خجستۀ مادر

جناب مرحوم ولی احمد نوری بانی و مؤسس آریانا-افغانستان چند سال قبل به مناسبت روز بین المللی مادر، پیامی را از ورای فریاد شاعر شوریده حال و مهاجر، مرحوم شیون کابلی، به هموطنان تقدیم کرده بودند.

آریانا-افغانستان.کام  و دوستان، درحالیکه  روح مرحوم ولی احمد نوری را که قبل از رحلت شان این سایت را به ما سپردند، شاد میخواهند، این روز فرخنده را به تمام مادران افغان ، خصوصا آنهائی که یک دوره شدید اختناق و محرومیت  نا بجای  پرت شده از زمان را در قبال محدودیت های  رژیم حاکم  با تمام تلخی ها و نا امیدی های آن سپری میکنند، از صمیم قلب تبریک گفته و امیدواریم این شب تار را بالاخره پایانی  باشد وخود و اولاد این مادران داغدیده به حق شرعی و قانونی شان که تحصیل است، هرچه زود تر نایل گردند. تا این نیمی از نفوس و این نیمی از نیروی کاری دروطن عزیز ما افغانستان باز هم بتوانند درآینده سازی کشور دین خود را ادا و با مردان مساویانه  و شانه به شانه سهیم باشند.
اداره
مرحوم نوری فرموده بودند که:

در قدم اول در عصر سلطنت فرخندۀ اعلیحضرت محمد ظاهرشاه (بابای ملت) بنا بر آرزوی شان (برای دومین بار) رهائی داوطلبانه و خوش به رضای زنان افغان از قید چادری و دولاق صورت گرفت و اشترک آزادانۀ  شان در امور اجتماعی و فرهنگی کشور در زمان صدارت سردار محمد داؤد خان بنا بر فرمان اعلیحضرت پادشاه افغانستان رسماً اعلان شد.

در قدم دووم ، برای اولین بار در تأریخ افغانستان روزی به نام «روز زن» در قید تأریخ آمد و روزی هم به نام «روزمادر» تعیین و اعلان گردید.

وزارت مخابرات افغانستان که من هم افتخار مأموریت در آن وزارت را داشتم برای نخستین بار موضوع آزادی نسوان، روز زن و روز مادر را با نشر دو قطعه تکت های پوستی زیبا با قیمت های مختلف که رشتۀ مؤدت و برابری را بین دو کبوتر صلح نشان می دهد و نمایندگی از دو انسان زن و مرد می کنند، تجلیل نمود.

در قدم بعدی روزی به نام نامی مادر این موجود عالی قدر و ممثل مهربانی و برده باری تعیین و اعلان گردید. و شخص پادشاه کشور برای تشویق و ترغیب طبقۀ نسوان و مأمورین دولتی و غیر دولتی و باشندگان کابل برای نخستین بار با همسرش علیاحضرت ملکه حمیرا در روز جشن استقلال افغانستان رسم گذشت با شکوه اردوی افغانستان را تماشا کردند و همراه با همسر شان ملکه حمیرا، صاحب منصبان اردو را بحضور پذیرفته و مورد تفقد و مهربانی قرار دادند.

اولین تحول اجتماعی از نگاه نهضت و حقوق زن در افغانستان در سال های ۱۹۲۰ میلادی مطابق ۱۳۹۹ هـ ش در عهد سلطنت اعلیحضرت شاه امان الله خان به وقوع پیوسته بود که متأسفانه در قبال تطبیق و اجرای آن با خشونت به شکست مواجه گردید.

باز وزارت مخابرات افغانستان برای اولین بار دو قطعه تکت های پوستی زیبایی که شاه و ملکه را در کنار هم  در لوژ سلطنتی چمن حضوری در برابر صاحب منصبان و سربازان نظامی اردوی افغانستان نشان می دهد، به نشر سپرده و تکثیر نمود.

باز هم در اولین روز مادر در افغانستان، وزارت مخابرات برای نخستین بار تمثال علیاحضرت ملکه حمیرا را در دو قطعه تکت های پوستی به چاپ رساند. شما این تکت ها را که آهسته آهسته به اسناد تأریخی مبدل می شوند در بالا ملاحظه می کنید.

این اقدام دولت شاهی افغانستان از طرف زنان و مادران افغان وسیعاً پذیرایی گردید و زنان صاحب قلم در همه رسانه ها از این اقدام پادشاه مملکت ستایش و تمجید نمودند.

میرمن شیرین مجروح نویسنده و شاعر افغان، دختر بزرگ استاد بزرگوار نویسندۀ عالی مقام مجروح  (سید شمس الدین مجروح) بزرگ این مژدۀ بی سابقه را با شعر خود به “شیون کابلی” شاعر مهاجر افغان در شوروی فرستاد. و  شاعر مهاجر ما مرحوم “شیون کابلی” شعر مبسوطی را به جواب این خانم فرستاد که من بعضی از ابیات آنرا در این جا به مناسبت روز مادر تقدیم مینمائم،

فریاد “شیون کابلی” به زنان و مادران افغانستان که در ماه سنبلۀ ۱۳۴۳هجری شمسی برابر با آگست ۱۹۶۴میلادی

برای متوجه ساختن مادران افغان به وظایف خطیر شان به آنها ندا کرده است:

فریاد و شیون «شیون کابلی »

مادران! بهر خدا! نوبت امروز شماست          رشـتۀ کار بگـیرید ز دست پـدران
شعر شیرین تو ای میرمن با دل و جان           به دل غمزده ام داد بسی تاب و توان
شاد باشـی که دلــم شاد نمودی از مهــر            ورنه من قابل وصف تـو نبودم میدان
ما چهل سال از این پیش جدل ها کردیم            که مساوی بشود حـق زنان با مردان
شکـر کـه آمال چهل ساله بـــری آورده            شده در میهن ما صاحب مفکوره زنان
مـادر زار وطن بـی کس و فرزنـدانش               هـمـه دارنــد نـفـاق از پی دارایی آن
پــدر خویش فـرامــوش نمودنـد اکنون            فخـر دارنـد که دارنـد بسی نا پـدران
یک وصیت به تو دارم نبری از یادش            مـــادری نیک نما تـربـیـۀ فرزندان
جز فداکاری و دانش نکند تکیه به هیچ           نسب ومنصب و دارایی و نام پدران
بیشتر از پــدرانـنـد کنون دیـژنـیــری               در کف خویش از تربیه گیرید عنان
مادران بهر خدا نوبت امروز شماست          رشـتـۀ کار بگـیریــد ز دست پـدران
نسل آیندۀ سالــم به وطن در کار است             که بود راسخ وبا بهره وهم با ایمان
با تقـدس به زبـان نـام وطـن ذکر کنند              بهر حفظش ننمایند دریغ از سر و جان
تا نگویند تـویـی تاجک و یـا از منگل             یا از غزنه و چنداول و یا از واخان
هـر جوان فخر نماید که بود مولـد او         مشرقی و جاغوری و کابل و بلخ و پروان
همه یک ملت و یک جان و برادر باشند            نیک دانـنـد که میهـن بود افغانستان
خـانۀ تـفـرقـه انــداز بسوزنــد و کنند              خاک شان بر سر و ایمن بشوند از شر شان
تـودۀ خاک وطن یک چمن گل سازند            آبـیـاریـش نمایـنـد، چـو ابـــر نیسان
نخل امید من آن وقت پـر از بـر باشد             که ببینم همه را یک دل و یک رنگ و زبان
اگـر آن وقت دل خاک نشد مدفـن من               من هم آیم به تۀ پرچم آن نسل جوان
مست گردیده و از سرکنم آوان شباب            کف زنم، نغمه بخانم، بروم رقص کنان
دانم آن روز که آیندۀ کشور بی شک             شود از پرتـو افکار جوانان رخشان

نهم سنبلۀ ۱۹۴۹ م

این بود قصۀ فریاد و شیون “شیون کابلی” که به مادران افغان نموده بود.

پایان

برای مطالعۀ مضامین دیگر، لطفاٌ در بالای صفحه، به روی اسم نویسنده کلک فرمائید

برای ارتباط، لطفاً به آدرس های ذیل با ما در تماس شوید

nasharat@ariana-afghanistan.com و یا info@ariana-afghanistan.com
به استناد مادۀ ۲۰میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، تبلیغ برای جنگ و ترغیب و دعوت به نفرت نژادی، مذهبی، زبانی و هرنوع دیگر آن، که منجر به خشونت و زور گردد، از نشرات ممنوعه محسوب گردیده ، اقبال نشر نخواهد یافت.